อักษรสินธุเป็นอักษรที่พบในเขตอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุซึ่งเป็นเป็นอารยธรรมแห่งแรกในเอเชียใต้ อารยธรรมนี้เจริญสูงสุดเมื่อราว 2,057 – 1,357 ปีก่อนพุทธศักราช ซึ่งนักโบราณคดีเรียกว่ายุคฮารัปปัน บริเวณดังกล่าวรวมดินแดนของประเทศปากีสถานเกือบทั้งหมด บางส่วนของอินเดียไปจนถึงเดลฮีทางตะวันออก, บอมเบย์ทางใต้ และบางส่วนของอัฟกานิสถาน



สารบัญ
หลักฐานสำคัญเกี่ยวกับการเขียนในบริเวณนี้คือจารึกพบราว 2,000 ชิ้น แต่การถอดความทำได้ช้า เพราะ

เป็นจารึกขนาดสั้นและเป็นข้อความแบบย่อ สั้นสุดมีเครื่องหมาย 5 ตัว ยาวสุด 26 ตัว
ไม่รู้ว่าจารึกด้วยภาษาใด
ไม่มีจารึก 2 ภาษา

อักษรสินธุเป็นอักษรชนิดใด
ระบบตัวเลขของอักษรสินธุเป็นเลขฐาน 8 ซึ่งพบในภาษาดราวิเดียนโบราณก่อนเปลี่ยนเป็นเลขฐาน 10 เมื่อได้รับอิทธิพลจากอารยัน ระบบนี้จะนับตั้งแต่ 1 – 7 เลข 8 ใช้คำว่า จำนวน เลข 9 คือ มาก-1 และ 10 คือ มาก