ร่ม เป็นเครื่องใช้สำหรับกันแดดกันฝน มีด้ามยาวสำหรับถือ และส่วนบนเป็นแผ่นโค้ง ขอบกลมเหมือนดอกเห็ด ทำจากกระดาษหรือผ้า ลักษณะเฉพาะที่สำคัญของร่มคือ สามารถหุบเก็บได้ จึงพกพาได้สะดวก ลักษณนามของร่ม คือ คัน



สารบัญ
ร่มประกอบด้วยส่วนสำคัญ 2 ส่วน คึอ ส่วนด้าม ส่วนตัวร่ม และส่วนซี่ร่ม

ด้ามร่ม ทำจากวัสดุยาว สำหรับยึดตัวร่ม และเป็นด้ามจับ ส่วนปลายจึงมักทำให้มีขนาดใหญ่ หรืองอโค้ง เพื่อจับได้สะดวก มีทั้งที่ทำจากโลหะ และไม้
ตัวร่ม ทำจากกระดาษอาบน้ำยากันฝน และผ้าชนิดที่กันฝนได้ (เรียกทั่วไปว่า ผ้าร่ม) แผ่เป็นวงกลม ยึดวางอยู่บนซี่ร่ม หรือโครงร่ม
ซี่ร่ม ซี่ร่มเป็นส่วนสำคัญของร่ม ที่ทำให้ร่มพับเก็บได้ มีขนาดเล็กยึดต่อกันเป็นท่อนๆ พับเข้าออกได้ บ้างก็ เป็นแบบท่อนเดียว หุบร่มได้อย่างเดียว บ้างก็เป็นแบบสองท่อน หุบร่มแล้ว ยังพับซ้อนลงไปได้อีก ทำให้เมื่อพับแล้วมีขนาดกะทัดรัด พกพาสะดวก

ประวัติ
ปัจจุบันมีการใช้ร่มเพื่อประโยชน์อื่นๆ นอกเหนือจากการใช้กันแดดกันฝน เช่น ใช้ประดับในสวน ตกแต่งบ้าน ร่มขนาดเล็กสำหรับแปรอักษร ร่มติดข้อความโฆษณาสินค้า